بهینه سازی ریزپوشانی و بررسی پایداری عصاره پوسته میگو غنی از آستاگزانتین

پژوهش حاضر با هدف استفاده بهینه از پوسته میگو به عنوان پسماند کشاورزی در محل های فرآوری میگو و منبع غنی از آستاگزانتین اجرا شد. بدین منظور ابتدا عصاره پو سته میگو با کمک فرآیند فراصوت استخراج شد. سپس با استفاده از دیواره های مختلف (نشاسته اصلاح شده و مالتودکسترین با درجات هیدرولیز ۷ و ۲۰) و روش خشک کردن پاششی ریزپوشانی شد. طراحی ترکیب دیواره های با استفاده از نرم افزار سطح پاسخ و طراحی شبکه یک طرفه با نقاط محوری ارتقاء یافته در طرح مخلوط (۱۴ ترکیب دیواره) انجام شد. ارزیابی خصوصیات فیزیکوشیمیایی ریزکپسول ها (میزان رطوبت، راندمان ریزپوشانی، میزان آستاگزانتین و قدرت آنتی اکسیدانی) نشان داد که استفاده از مخلوط دیواره های مالتودکسترین و نشاسته اصلاح شده تا نقطه مرکزی طرح مثلثی (۳۳/۳۳ درصد)، باعث بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی نسبت به استفاده از دیواره ها به تنهایی می شود. بهینه یابی غلظت دیواره های مختلف برای ریزپوشانی عصاره پوسته میگو حاوی آستاگزانتین با استفاده از بهینه یابی عددی و نموداری مشخص نمود که ترکیب دیواره بهینه حاوی ۴۰/۱۸درصد دیواره مالتودکسترین با درجه هیدرولیز ۷، ۷۸/۴۱ درصد دیواره نشاسته اصلاح شده و ۸۱/۳۹ درصد دیواره مالتودکسترین با درجه هیدرولیز ۲۰ می باشد. هم چنین بررسی پایداری آستاگزانتین ریزکپسول ها طی ۴۲ روز نگهداری در شرایط مختلف دمایی (۴ و ۲۵ درجه سلسیوس) و رطوبتی (۵۲ و ۷۵ درصد) نشان داد که میزان آستاگزانتین در تمامی نمونه ها به صورت خطی کاهش یافت (ضریب تبین بیش از ۹۸ درصد)، اما میزان آستاگزانتین نهایی نمونه های مختلف با یکدیگر اختلاف معنی داری داشت (۵/۰/آستاگزانتین در ریزکپسول ها شد و ریزکپسول های حاوی ترکیب دیواره بهینه و ترکیب مساوی از هر یک از دیواره ها در دمای ۴ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۵۲ درصد به ترتیب با نیمه عمر ۹۳/۹۴ و ۴۲/۹۲روز، بالاترین پایداری آستاگزانتین را در مقایسه با سایر ریزکپسول ها داشتند.

Keywords:

آستاگزانتین , مالتودکسترین , نشاسته اصلاح شده , طرح مخلوط , نیمه عمر