انرژی های نو و بهره برداری از ان در مسکن روستایی (با رویکرد توسعه پایدار)

با نگاهی گذرا به ساختمانهای روستایی در نواحی گوناگون می توان به بهره برداری هوشمندانه اهالی روستایی از انرژی های موجود و صرفه جویی در مصرف سوختهای فسیلی و حداکثر استفاده از انرژی های موجود در طبیعت پی برد. دور افتادگی و پراکندگی روستاها و صعب العبور بودن راهها ، رساندن مواد سوختنی به روستاها را خصوصا در فصول سرد مشکل یا غیر ممکن می سازد.با توجه به رویکرد ارگانیک جوامع روستایی در بهره برداری از صورت های مختلف انرژی های طبیعی قابل دسترس که به صورت ابتدایی آن در استفاده از گاو و گاو آهن آغاز و به صورت پیشرفته از انرژی های باد ، آب ، خورشید و فضولات حیوانی و انسانی نمود یافته است ؛ این پژوهش سعی بر آن دارد تا با ارائه تکنولوژی انرژی های تجدید پذیر و محلی به عنوان در دسترس ترین و مقرون به صرفه ترین راهکار تولید انرژی ، با رویکرد توسعه پایدار ساختار روستایی در زمینه انرژی و تولید صورت های مختلف آن ، اهالی روستایی را در استفاده بهینه از انرژی های موجود یاری رساند. بیوگاز یکی از این انرژی های تجدید پذیر می باشد که ساختار اصلی آن بر مبنای تولید گاز متان از تخمیر فضولات حیوانی ، انسانی و .... شکل گرفته است که با ذخیره و انتقال گاز تولید شده می توان ضمن استفاده های مختلف گرمایشی در محیط های داخل و خارج ساختمانهای روستایی ، به منافع زیست محیطی با کنترل فضولات دامها برای کاهش میزان بو و کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای دست یافت.

Keywords:

انرژی های تجدید پذیر , بیوگاز , توسعه پایدار