تاثیر کاهش جریان بر عملکرد ایستگاه های پمپاژ(مطالعه موردی: رودخانه کارون بزرگ)

یکی از روشهای انتقال آب به مح لهای مصرف، انحراف و انتقال آب از رودخانه توسط آبگیرها و ایستگا ههای پمپاژ است که قسمت اعظم آب مورد نیاز طر حهای کشاورزی، شرب و صنعت از این طریق تامین میشود. با توجه به این که طول سا لهای اخیر اغلب نقاط کشور از جمله خوزستان با مشکل خشکسالی مواجه بود هاند، لذا در تحقیق حاضر به جهت بررسی کیفیت عملکرد و مشکلات ناشی از کم آبی و پایین افتادگی رقوم سطح آب در آبگیرها، تعداد 5 ایستگاه آبگیر در رودخانه کارون بزرگ حد فاصل بندقیر - فارسیات انتخاب و با استفاده از مدل هیدرولیکیHec-Ras اقدام به شبی هسازی جریان در حالت ماندگار شد. به این جهت با در نظر گرفتن دبی حداکثر 400 متر مکعب بر ثانیه و کاهش دبی به 250 ، 150 ، 120 و 100 و 80 ( دب یهای حداقل ثبت شده در زمان خشکسالی) متر مکعب بر ثانیه و اجرای مدل، مشخص شد که در دوره کم آبی آبگیری در ایستگا ههای ملاثانی، ویس، شماره 2 اهواز و دعبل خزاعی با مشکل مواجه بوده اما ایستگاه کوت امیر مشکل حادی ندارد.

Keywords:

رودخانه کارون , ایستگاه پمپاژ , Hec-Ras حداقل رقوم آبگیری