بررسی مفهوم ولایت و نکات تربیتی آن دراشعارامام خمینی و علامه حسن زادهآملی و علامه طباطبایی

تعلیم و تربیت الهی برای رشد و تعالی جوامع بشری و برای رسیدن انسان به هدف نهایی و کمال، یک امر اجتناب ناپذیراست. قرآن کریم و سخنان ائمه اطهار و اندیشمندان علم و عرفان به عنوان گنجینه های ارزشمند و منابع بسیار غنی برای انسان راهنما و روشنگر است. اساسی ترین رکن عرفان مفهوم عرفانی ولایت می باشد. یکی ازآموزه های تربیت اسلامی مبحث ولایت و ولایت پذیری است که می تواند خیلی از مشکلات جوامع اسلامی را برطرف سازد؛ این نکته ی بسیار ارزشمند تربیتی را می توان در آثار ادبی عارفان شاعر جستجو کردامام. خمینی(ره) و علامه حسن زاده آملی وعلامه طباطبایی، عارفانی شاعر می باشند که اشعارشان نمونه بارزی ازآمیختگی عرفان و ادب است. از ویژگی های برجسته درسراسر اشعارشان وجود پر رنگ نشانه های ولایت(ولایت پذیری) استاز. اهداف مهم این پژوهش، جایگاه مفهوم »عرفانی ولایت« دراشعار حضرت امام خمینی(ره) و علامه حسن زاده آملی وعلامه طباطبایی و دست یابی به مفهوم »ولایت و ولایت پذیری« و نکات تربیتی آن است که به روش تطبیقی، توصیفی - تحلیلی انجام گرفته است. اقسام ولایت دراشعار این سه شخصیت ممتاز مورد بررسی قرار گرفته است در بین بررسی ها ولایت به خداوند بیش ازهمه به چشم می خورد و بعد ازآن ولایت به انسان های کامل از بسامد بیشتری برخوردار است. در بین ولایت به انسان های برگزیده ولایت به امام مهدی(عج) بیشتر دیده می شود.

Keywords:

اشعار , امام خمینی , تربیت , علامه حسن زاده , علامه طباطبایی , ولایت.