توسعه و ارزیابی مدل بهینه سازی زمان واقعی تخصیص منابع آب با لحاظ شرایط کمی و کیفی آب، مطالعه موردی : سد و شبکه آبیاری زاینده رود

بخش کشاورزی آسیب پذیرترین بخش در شرایط خشکسالی بوده و برنامه ریزی و مدیریت کارآمد آب بهترین استراتژی برای کاهش فشارهای خشکسالی بر این بخش است. یکی از این رویکردهای عملیاتی، استفاده از مد لهای زمان واقعی برای کمک بهمدیران بخش آب در تصمی مگیری در زمین ههایی مانند کم آبیاری یا کاهش سطح زیر کشت با استفاده از اطلاعات ب ههنگام است. در مقاله حاضر به معرفی یک مدل زمان واقعی برای تخصیص بهینه آب با توجه به ملاحظات کمی و کیفی آن در خشکسالیپرداخته م یشود. این مدل دارای دو جزء اصلی شامل ماژو لهای پیش بینی و بهین هسازی است. ماژول پیشبینی با استفاده از یکمدل شبکه عصبی انتشار بازگشتی جریا نهای ورودی سالانه را با استفاده از داد ههای هواشناسی و هیدرولوژیکی بروز شده ماهیانه پیش بینی میکند و ماژول بهین هسازی نیز آب را در شبک ههای آبیاری و محصولات آنها با توجه به مراحل رشد وحساسیت آنها به تنش آبی، مقدار آب در دسترس یا پیش بینی شده و تصمیمات اتخاذ شده قبلی، به صورت بهینه توزیعم ینماید. مدل برای خشکسالی سال 1999 در شبک ههای آبیاری زاینده رود مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شد روش پیشنهادی در مقایسه با روش سنتی تخصیص آب قادر است خسارت وارده به سیستم را از 42 درصد به 12 درصدکاهش دهد.

Keywords:

تخصیص زمان واقعی آب , شبک ههای آبیاری , بهینه سازی , خشکسالی , زاینده رود