اثر برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی و انعطاف پذیری استراتژیک در توسعه سرمایه انسانی (مطالعه موردی: شهرداری خمام)

پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی و نوع آن کاربردی می باشد. جامعه آماری کلیه مدیران و معاونین و کارکنان شهرداری خمام به تعداد ۱۵۰۰ نفر در سال ۱۴۰۰ بود جهت تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که حدود ۳۸۴ نمونه انتخاب گردید همچنین روش نمونه گیری تصادفی ساده بود.روش گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و ابزار گردآوری داده ها در قالب پرسشنامه محقق ساخته شده بود که روایی ان به تایید خبرگان رسید و پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ سنجش شد همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss۲۱ و آزمون های آماری اسپیرمن جهت تحلیل داده ها استفاده شد.بر اساس نتایج؛ فرضیه :۱ برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی بر انعطاف پذیری استراتژیک موثر است. فرضیه :۲ برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی بر رفتار سیاسی موثر است. فرضیه :۳ برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی بر تعهد نیروی انسانی موثر است. فرضیه :۴ برنامه ریزی استراتژیک مشارکتی بر اجرای استراتژی موثر است. فرضیه : ۵ انعطاف پذیری استراتژیک بر اجرای استراتژی موثر است. فرضیه :۶ رفتار سیاسی بر اجرای استراتژی موثر است. فرضیه :۷ تعهد نیروی انسانی بر اجرای استراتژی موثر است.

Keywords:

استراتژی , انعطاف پذیری استراتژی , تعهد نیروی انسانی , استراتژیک مشارکتی , شهرداری خمام