اثربخشی درمان سوگ بیمارگون بر شفقت با خود در زنان مبتلا به سوگ بیمارگون: پژوهش تک موردی

هدف: سوگ بیمارگون که در تداوم فرایند سوگواری ایجاد شده، ویژگی های متمایزی از سوگ طبیعی را شامل می گردد و سلامت جسم و روان و کیفیت زندگی فرد داغدار را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان سوگ بیمارگون بر شفقت با خود در زنان مبتلا به سوگ بیمارگون در شهرستان اهواز بود. روش: این پژوهش در قالب یک طرح تک آزمودنی از نوع خط پایه چندگانه اجرا شد. نمونه این پژوهش شامل چهار خانم (۴۲-۲۰ ساله) مبتلا به اختلال سوگ بیمارگون بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه شفقت با خود نف در جلسات خط پایه، در جلسات ۴، ۸ و ۱۲ مداخله و در جلسات پیگیری استفاده شد. یافته ها: بازبینی دیداری نمودارها و شاخص آمار توصیفی، افزایش معناداری را در نمرات شفقت با خود شرکت کنندگان نشان داد. نتیجه گیری: این یافته های مقدماتی از نقش درمان سوگ بیمارگون در افزایش شفقت با خود افراد مبتلا به اختلال سوگ بیمارگون حمایت می کند.

Keywords:

سوگ بیمارگون , درمان سوگ بیمارگون , شفقت با خود , پژوهش تک موردی