بررسی دوام بتن خودتراکم به عنوان مصالح تعمیری

در گذشته عموما " مبنای پذیرش بتن بدون توجه به دوام آن فقط میزان مقاومت آن بوده درصورتیکه افزایش روز افزون هزینه تعمیرات و احداث مجدد سازه های تخریب شده بخش عمده ای از بودجه پروژه های عمرانی را به خود اختصاص می دهد . این مهم مهندسان را مجبور می کند که دوام بتن های تولیدی را ج دی بگیرند . در خاورمیانه و بویژه در سواحل خلیج فارس نیز شرایط گرم آب و هوایی دریا و وجود نمک در آبهای زی ر زمینی مشکل خوردگی را افزایش داده است، در حال حاضر استفاده از بتن خودتراکم ب ه عنوان یکی از مصالح نوین در دنیا مطرح و با پیشرف ت های روزافزونی همراه است و تحقیقات زیادی در دنیا برروی خواص دوام ای ن بتن در حال انجام است . در این تحقیق دوام بتن خود متراکم به عنوان مصالح تعمیری مورد ارزیابی قرار می گیرد . یک نوع بتن معمولی و 7 نوع بتن خودتراکم با ترکیبات متفاوت شامل پودرسنگ آهک ، میکروسیلیس ، لاتکس استایرن بو تادین و الیاف پلی پروپیلن ساخته شده و علاوه بر انجام آزمایشات رئولوژی ، آزمایشهای مقاومت فشاری ، خوردگی میکروپیل ، جذب آب حجمی ، جذب آب موئینه و مقاومت الکتریکی بر روی کلیه نمونه ها انجام ش د . نتایج نشان می دهد که بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و لاتکس است ا یرن بوتادین بیشترین مقدار مقاومت الکتریکی و کمترین میزان خوردگی میلگرد را دارد. همچنین این بتن بهترین عملکرد را در آزمایش جذب آب حجمی و جذب آب موئینه نشان داده است .

Keywords:

بتن خودتراکم , دوام , خوردگی , مصالح تعمیری