تاثیر کودهای زیستی (قارچ مایکوریزا و جلبک دریایی) بر خصوصیات ریشه شنبلیله در شرایط کم آبیاری

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدودکننده عملکرد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک است. قارچ مایکوریزا و جلبک دریایی به عنوان کودهای زیستی از طریق گسترش بیشتر ریشه و جذب عناصر غذایی سبب افزایش توان و مقاومت گیاهان در برابر تنشهای غیرزیستی میشوند. به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی در کاهش اثر تنش کم آبی در شنبلیله، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل پنج سطح آبیاری ۱۰۰)، ۹۰، ۸۰، ۷۰، ۶۰ درصد تخلیه رطوبتی خاک) و چهار سطح کود زیستی (صفر، جلبک وکوزیوم ۵ لیتر در هکتار، جلبک آلگا ۵ لیتر در هکتار، قارچ مایکوریزا ۵۰گرم درگلدان) بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اثر آبیاری بر صفات مورد بررسی شامل وزن خشک ریشه و طول ریشه گیاه شنبلیه معنیدار بود. یافته ها بیانگر این است که با افزایش شدت تنش آبی صفات مورد بررسی کاهش یافتند و استفاده از کود مایکوریزا در شرایط تنش سبببهبود بیشتر صفات در مقایسه با عدم استفاده از کود زیستی شد.

Keywords:

جلبک دریایی , شنبلیله , قارچ مایکوریزا , کم آبیاری