تجربه زیسته دانشجویان رشته علوم ورزشی از زیرساخت آموزش مجازی

دانشجویان علوم ورزشی در دوران همه گیری کرونا با یکسری موضوعات ، عوامل جدید و نیز پیامدهای مختلفی روبروشدند و تجارب زیسته آنها از ساعات درس و اثربخشی آموزش آن مختلف می باشد و این تجارب تا کنون تبیین نشده است، هدف این مطالعه ، شناسایی تجربه زیسته دانشجویان رشته علوم ورزشی دانشگاه های استان اردبیل زیرساخت آموزش مجازی در طول بیماری کرونا می باشد. این مطالعه با استفاده از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی انجام گردید و جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و از طریق مصاحبه نیمه ساخت یافته صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان رشته علوم ورزشی دانشگاه های استان اردبیل تشکیل دادند. برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و مصاحبه با مشارکت کنندگانی جدید تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار MAXQDA۲۰ استفاده شد. برای بررسی روایی تحقیق از روش داور بیرونی استفاده شد و دو نفر داور بیرونی تحقیق را زیر نظر داشتند. برای بررسی پایایی با توجه به نظر سیلورمن سه نفر از متخصصین کدگذاری داده ها را انجام دادهو بین نتایج کدگذاری بیش از ۸۵ درصد کدهای باز با هم یکسان بودند. از نظر دانشجویان از بستر آموزش مجازی دانشگاهپشتیبانی درستی بعمل نمی آید. زیرساخت های نامناسب اینترنت و مشکلات شبکه به ویژه در مناطق روستایی و مشکلات دسترسی دانشجویان به اینترنت وپهنای باند مناسب، از سویی دیگر وجود اختلال و تعطیلی در سایت آموزش مجازی، قطعیبرق و یا وجود ترافیک در ورود به کلاس ها و تاخیر در حضور در کلاس و قطع پی در پی کلاس و نشنیدن صدای استاد ونبود بازخورد از طرف استاد و همچنین عدم تجهیز بعضی از دانشجویان به سیستم های آموزش و فراهم نبودن امکانات رفاهی، بر یادگیری موثر است و لازم است عدالت و رفاه برای ذینفعان آموزش های الکترونیکی (شامل استادان،فراگیران) فراهم شود و از طریق دانشگاه خدماتی برای کاهش اضطراب و اثرات اجتماعی بحران کرونا برای استادانو دانشجویان ارائه گردد. البته در برخی از دانشگاه های جهان برای حمایت از دانشجویانی که فاقد تجهیزات آموزش الکترونیکی هستند، لپتاپ یا تبلت در اختیار آنها قرار و یا تسهیلاتی از طریق وام در اختیار دانشجویان قرار گرفتهاست(یونسکو،.(۲۰۲۰

Keywords:

دانشجو , زیر ساخت , آموزش مجازی