تجربه زیسته دانشجویان رشته علوم ورزشی از اثربخشی آموزش مجازی

یکی از تخصص هایی که مورد نیاز هر کشوری می باشد و در دانشگاه ها اقدام به تربیت نیروهای مربوطه می شود، تربیتبدنی و علوم ورزشی می باشد. به همین منظور دانشجویان در دانشگاه دروس مختلف نظری و عملی را آموزش می بینند. متاسفانه بیش از یکسال است که که بیماری کرونا در تمامی کشورهای جهان و ایران شیوع پیدا کرده است و تجارب زیسته دانشجویان از ساعات درس و اثربخشی آموزش آن مختلف می باشد. هدف این مطالعه ، شناسایی تجربه زیسته دانشجویان رشته علوم ورزشی از اثر بخشی آموزش تربیت بدنی در زمان شیوع کرونا می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان رشته علوم ورزشی دانشگاه های استان اردبیل تشکیل دادند. برای تعیین حجم نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و مصاحبه با مشارکت کنندگان جدید تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار MAXQDA۲۰ استفاده شد. برای بررسی روایی تحقیق از روش داور بیرونی و برای بررسی پایایی از روش سیلورمن استفاده شد. از نظر دانشجویان یادگیر مخصوصا در واحدهای عملی بسیار ضعیف می باشد و غیبت از کلاس ونیز تاخیر و بی نظمی بیشتر است و دانشجویان افسرده و خیلی بی انگیزه شده اند. ارزیابی ها عادلانه نبوده و خطای گرایش به ارفاق وجود دارد. از نظر آنها دانشگاه ها بدون داشتن برنامه جدید برای دوران کرونا فقط مکان فیزیکی کلاس را به کلاسمجازی تغییر دادند و تمامی برنامه های آموزشی قبل کرونا کماکان در بعد کرونا بدون تغییر انجام شد و فقط حضور دانشجودر کلاس مجازی صورت گرفت. مسئولین آموزشی دانشگاه ها به این مورد توجه نکردند که مثلا قبل از کرونا در طول سالیان گذشته بخش آموزش درجهت کاهش هزینه های خوابگاهی ، تغذیه و ایاب و ذهاب دانشجویان اقدام به برگزاریکلاس های فشرده می کرد و مثلا کارشناسی ارشد در یک یا دو روز در هفته برنامه داشت و دانشگاه می توانست در دورانکرونا برای هر روز کلاس برگزار نماید ولی اجرای همان برنامه قدیم در سیستم آموزش مجازی باعث شد که دانشجویان روزانه بیشتر از هشت ساعت جلوی کامپیوتر بنشینند و یا گوشی را جلوی چشمان خود بگیرند و بیشتر دانشجویان سردرد وگردن درد گرفتند و ضعف چشم پیدا کردند.

Keywords:

علوم ورزشی , اثربخشی , آموزش مجازی