اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی دینی بر شاد نگری و انگیزه در بین دانش آموزان مقطع ابتداییشهر کرج

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی دینی بر شادنگری و انگیزه در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرج به روش نیمه تجربی یا شبه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل و استفاده از پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش اموزان مقطع ابتدایی شهر کرج می باشد که از این جامعه به شیوه ی در دسترس، دو گروه ۲۰ نفری از دانش آموزان به شیوه تصادفی انتخاب و در دو گروه ازمایش و کنترل، دسته بندی شده اند. شایان ذکر است برای قوت بخشیدن به نتایج پژوهش حاضر دو گروه از لحاظ سن، شرایط اجتماعی ، اقتصادی، سطح فرهنگی و محل آموزش تقریبا همسان می باشند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه شادنگری و انگیزه تحصیلی بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصین عرصه برنامه ریزی درسی و روایی صوری توسط چند نفر از پاسخگویان مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها نیز از ریق ضریب الفای کرونباخ برای کل پرسشنامه ۰/۸۵ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد. نتایج نشان داد که پرورش مثبت اندیشی دینی بر شادنگری و انگیزه در بین دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرج تاثیر مثبت و معناداری داشته است به گونه ای که با توجه به F و سطح معناداری ۰/۰۰۰ و ۰/۰۵۲ که کمتر از ۰/۰۵ به دست آمد، برای دو متغیر شادنگری و انگیزه تایید گردید، بنابراین اجرای مثبت اندیشی دینی بر شادنگری و انگیزه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر کرج تاثیر مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

مثبت اندیشی دینی , شادنگری , انگیزه , دانش آموزان