منطقه بندی توسعه کشاورزی در استان فارس

چکیده     هدف اصلی این تحقیق منطقه­بندی توسعه کشاورزی در استان فارس به منظور شناسایی الگو­های فضایی توسعه و تبیین عوامل ایجادکننده تفاوت­های منطقه­ای توسعه کشاورزی است. بر این اساس مجموعه­ای از ۸۷ شاخص­ توسعه کشاورزی مبتنی بر پنج بعد؛ ۱) اجتماعی- فرهنگی، ۲) ساختاری- اجرایی، ۳) فنی- مدیریتی، ۴) اقتصادی- مالی و ۵) زیرساختی- خدماتی، در سطح شهرستان تدوین و انتخاب شد. داده های تحقیق از منابع آماری استان از قبیل؛ سرشماری عمومی کشاورزی ۱۳۸۲ و همچنین نتایج سالنامه­های آماری استان در سال­های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۶، گردآوری شد. سپس با بکارگیری رهیافت شاخص ترکیبی، و تکنیک­های منطقه­بندی GIS الگوهای فضایی توسعه کشاورزی شهرستان­ها به تفکیک ابعاد پنجگانه و همچنین بر اساس شاخص ترکیبی کل ترسیم شد. نتایج کلی نشان داد که کل استان به سه منطقه کلان قابل تقسیم می­باشند که با توجه به ویژگی­های کلیدی و مشترک شهرستان­های آن و عوامل ایجاد کننده توسعه­یافتگی و توسعه­نیافتگی آنها به این شرح نامگذاری شدند؛ سطح اول منطقه توسعه­یافته شامل دو شهرستان است به عنوان ناحیه توسعه کشاورزی مبتنی بر بازارها، خدمات و صنایع شهری، سطح دوم منطقه متوسط شامل پنج شهرستان به عنوان ناحیه پیرامونی کشاورزی و سطح سوم نیز شامل ۱۵ شهرستان است و به عنوان ناحیه پیرامونی غیرکشاورزی نامگذاری شده است که هر منطقه می­تواند راهنمایی برای دستیابی به سطح بالاتر توسعه برای مناطق سطح پایین­تر از خود باشد.

Keywords:

واژگان کلیدی: منطقه بندی , شاخص ترکیبی , توسعه کشاورزی , توسعه منطقه ای , استان فارس