اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر استرس و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر با اختلال های درونی سازی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر استرس و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر با اختلالهای درونی سازی دوره متوسطه او ل شهر خرمآباد بود این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه او ل شهر خرمآباد بود. برای نمونه گیری با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ایی تصادفی یک مدرسه انتخاب شد، و پرسشنامه مقیاس علائم مرضی کودکان فرم والد، برای همه دانش آموزان مدرسه انتخاب شده اجرا شد و ۳۰ نفر از دانش آموزان که دارای علائم اختلالهای درونی سازی تشخیص داده شد بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش وگواه قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه استرس انتظارات تحصیلی انگ و هوان و پرسشنامه سازگاری تحصیلی دانش آموزان سینها و سینگ بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی باعث کاهش استرس (۰۰۱/۰ p<) و افزایش سازگاری تحصیلی (۰۰۱/۰ p<) گروه آزمایش گردید.

Keywords:

مثبت اندیشی , استرس تحصیلی , سازگاری تحصیلی , اختلالهای درونی سازی.