خوانش معماری بازار بزرگ رشت از منظر نشانه شناسی

از منظر نشانه شناسی، شهر را می توان در حکم یک متن، شامل مجموعه ای از اجزا و ساختارهای گوناگون که فراتراز حد یک جمله، نسبت به یکدیگردر رابطه هم نشینی قرار می گیرند، نگریست.در این نوع نگاه به شهر، آنچه بسان یک زبان مشترک، رابطه نحوی و انسجام و پیوستگی اجزای شهررا برقرار می سازد،دستور زبان شهرنامیده می شود. در این بین بازار به عنوان هسته اولیه و مرکز شهر دارای ویژگیهای دلالتی و عوامل سازنده آن همگی دارای قابلیت تداعی معنا هستند. خوانش مناسب و بررسی مولفه های اثرگذار در ایجاد معنا در بازار ایرانی به مثابه یک متن و به عنوان برشی از شهر با چارچوب نشانه شناسی لایه ای است، باید لایه های آن شناسایی و نمود عینی شبکه رمزگان در یک کنش ارتباطی مشخص شود. بازار بزرگ رشت با توجه به دارا بودن راسته های مختلف و میدان و میدانچه های گوناگون به عنوان گونه ای از بازارهای سنتی غیرمسقف دارای ارزش میباشد. وجود کاروانسراهای مختلف دوره قاجار و پهلوی بر اهمیت این بازار افزوده است.نتایج پژوهش نشان میدهد که بازار متنی است که لایه های متعدد آن بر یکدیگر لغزیده و مناسبات انحصارطلبانه و جدایی طلبانه عناصر بنا به مناسبات هم پوشانی و نفوذ تبدیل شده است . لایه های کالبدی، کارکردی، محیطی، زمانی و معنایی با هم آمیخته و یگانه شده اند و یک کلیت نظام مند به نام بازار را به وجود آورده اند.

Keywords:

خوانش معماری , بازار بزرگ رشت , نشانه شناسی