بررسی رابطه ویژگی های شخصیت با افکار خودکشی و خودکنترلی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی

مقدمه: یکی از زمینه های اهم روان شناسی و علوم رفتاری، مطالعه ویژگی های شخصیتی است که به عنوان الگوی ثابتی از ویژگی ها و رفتارهای فردی تعریف می شود. با درنظرگرفتن اهمیت بررسی عوامل موثر بر زندگی روانی افراد، این تحقیق به بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و دو عامل خودکشی و خودکنترلی ، در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه محقق اردبیلی می پردازد.هدف: هدف این تحقیق، شناسایی ارتباطات میان ویژگی های شخصیتی مختلف و سطوح خودکشی و خودکنترلی در دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی است. با انجام این تحقیق، سعی می شود رابطه ویژگی های شخصیتی بر این دو عامل روانی مورد بررسی قرار گیرد و نتایج به دست آمده ممکن است به عنوان ابزاری موثر در طراحی برنامه ها و اقدامات روان شناختی جهت ارتقای رفاه روانی دانشجویان مورداستفاده قرار گیرد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل بود که نمونه ای به حجم ۳۳۱ دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی از میان آنها انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس افکار خودکشی بک ، مقیاس خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) و آزمون شخصیت نئو استفاده شد . برای تحلیل داده ها از شاخص های آماری میانگین، خطای استاندارد، انحراف معیار، واریانس، کجی، کشیدگی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.یافته ها: بین ویژگی های شخصیتی روان نژندی و افکار خودکشی دانشجویان رابطه مثبت معنادار و بین ویژگی های شخصیتی برون گرایی، دلپذیر بودن و وظیفه شناسی و افکار خودکشی در بین دانشجویان رابطه معنادار و منفی وجود دارد؛ اما بین ویژگی شخصیتی انعطاف پذیری و افکار خودکشی رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج بعدی پژوهش نشان داد، بین ویژگی های شخصیتی روان نژندی و خودکنترلی رابطه منفی معنادار و بین ویژگی های شخصیتی برون گرایی، انعطاف پذیری، دلپذیر بودن و وظیفه شناسی با خودکنترلی رابطه مثبت معنادار وجود دارد.نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت شناخت ویژگی های شخصیتی و خودکنترلی در فهم خودکشی و افکار مربوط به آن نقش مهمی ایفا می کنند.

Keywords:

خودکنترلی , خودکشی , ویژگی های شخصیت