تبیین بهزیستی روان شناختی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر

هدف از پژوهش حاضر تبیین بهزیستی روان شناختی بر اساس تاب آوری و خودکارآمدی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر بود. مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به سندروم روده تحریکپذیر مراجعه کننده مرکز سلامت گوارش بیمارستان الزهرا اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود که با روش نمونهگیری در دسترس ۳۰۰ نفر انتخاب ومطالعه شدد. ابزار گردآوری داده های پژوهش مقیاس تاب آوری کومپل سیل و آستین (۲۰۰۷)، مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی شوارتز و جروسلم (۱۹۹۵) و مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف(۱۹۸۹) بود. تحلیل آماری دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین تاب آوری با بهزیستی روان شناختی(۶۹/۰=r و ۰۱/۰>p)، و بین خودکارآمدی بهزیستی روان شناختی(۵۳/۰=r و ۰۱/۰>p) رابطه معنادار وجود دارد. می توان نتیجه گیری کرد که با توجه به یافته های پژوهش می توان با به کارگیری مداخلات موثر همانند آموزش خودکارآمدی و آموزش تاب آوری، میزان بهزیستی روان شناختی در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریکپذیر را ارتقا داد.

Keywords:

بهزیستی روان شناختی , تاب آوری , خودکارآمدی , سندرم روده تحریک پذیر.