بررسی رابطه پرخاشگری با بهبود کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در دانشجویان متاهلدانشگاه مارلیک

هدف از مقاله حاضر بررسی رابطه پرخاشگری با بهبود کیفیت زندگی و رضایت زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه مارلیک بود.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که جامعه آماری آن شامل تمامی دانشجویان متاهل دانشگاه مارلیک نوشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ که تعداد ۲۰۰ نفربودند که از بین آنها بر طبق جدول مورگان تعداد ۱۲۷ نفر به عنوان نمونه پژوهش از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهبود کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی ۱۹۹۶ ، رضایت زناشویی انریچ ۱۹۸۹ و پرخاشگری اهواز ۱۳۷۹ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام و ورود به کمک نرم افزار spss۲۴ استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تمامی ابعاد بهبود کیفیت زندگی؛ سلامت روانی، سلامت جسمانی، سلامت محیطی و سلامت اجتماعی با پرخاشگری و همچنین بین شش بعد رضایت زناشویی؛ ارتباط زناشویی، حلتعارض، نظارت مالی، فعالیتهای مربوط به اوقات فراغت، روابط جنسی و ازدواج و فرزندان با پرخاشگری در بین دانشجویان متاهل دانشگاه مارلیک نوشهر ارتباط منفی و معناداری وجود دارد P<۰/۰۵. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که نمره کلی بهبود کیفیت زندگی و بعد سلامت روانی و همچنین ابعاد رضایت زناشویی؛ حل تعارض، نظارت مالی، ازدواج و فرزندان و بستکان و دوستان نقش منفی و معناداری در تبیین و پیش بینی، پرخاشگری دانشجویان متاهل دانشگاه مارلیک نوشهر را دارند

Keywords:

پرخاشگری , بهبود کیفیت زندگی , رضایت زناشویی , دانشجویان متاهل