بررسی رابطه خودکارآمدی با پیشرف ت تحصیلی با نقش میانجی گری عزت نفس دانش آموزان (مورد مطالعه: دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه ۵ شهر مشهد)

هدف پژوهش حاضر که به برر سی رابطه خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی با نقش میانجی گری عزت نفس دانش آموزان (موردمطالعه: دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه ۵ شهر مشهد) است. با توجه به این که دانش آموزان در فرهنگ و آموزش کشورنقش بسزایی دارند و میتوانند تاثیر شگرفی در پیشبرد اهداف فرهنگی کشور داشته باشند، لذا دانش آموزان پسر مقطع ابتداییناحیه ۵ شهر مشهد رابطه جامعه آماری تحقیق حاضر قرار می گیرند که تعداد آنان ۱۲۳۵ نفر می باشد. بر اساس فرمول کوکران،حجم نمونه ۳۵۱ نفر برآورد شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای تکمیل پرسشنامه ها از این گروه کمکگرفته شد. برای سنج ش خودکارآمدی تحصیلی از پرسشنامه جینک و مورگان (۱۹۹۹)، برای سنجش پیشرفت تحصیلی ازپرسشنامه فام و تیلور (۱۹۹۹) و برای سنجش عزت نفس از پرسشنامه کوپر اسمیت (۱۹۶۷) استفاده شد. روش پژوهش از نوعالگو ی ساختاری؛ تحلیل مسی ر می باشد .آزمون فرضیه ها و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش رگرسیون چند متغیره و از نرمافزارهای SPSS و PLS استفاده شده است.نتیجه تحلیل مسیر بیانگر این است که بین خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی با نقشمیانجی گری عزت نفس دانش آموزا ن رابطه معناداری وجود دارد. بین خودکارآمدی با پیشرفت تحصیلی و عزت نفس دانشآموزان رابطه معناداری وجود دارد. بین عزت نفس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی , عزت نفس , دانش آموزان , مدارس ابتدایی