بررسی سیاست های مدیریت تقاضای حمل ونقل در سفرهای کوتاه کاری به محدوده مرکزی شهر تهران

سفرهای کوتاه با سواری شخصی بخش عمده ای از جابجایی شهروندان در فعالیت های روزانه شهر تهران را تشکیل میدهند، که تغییر آن ها به سایر طریقه ها به علت قیود کمتر امکان پذیرتر است. در این مطالعه، مدیریت تقاضای سفرهای کوتاه کاری به محدوده مرکزی شهر تهران مورد نظر است. بر این اساس با استفاده از رویکرد چند سیاستی در مدیریت تقاضای حملونقل، شناسایی اثرات پنج سیاست مدیریتی حملونقل شامل دو سیاست جذبی (کاهش زمان سفر سیستم های همگانی و بهبود دسترسی به سیستم های همگانی) و سه سیاست دفعی (قیمت گذاری سوخت، قیمت گذاری پارکینگ و اخذ ورودیه به مرکز شهر) در سفرهای کاری به مرکز شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. طراحی این مطالعه در راستای امکان پذیری بررسی سیاست های ترکیبی مدیریتی حملونقل انجام گرفته و این مطالعه از طریق مصاحبه حضوری با 126 نفر استفاده کننده از سواری شخصی در سفرهای کاری کمتر از 8 کیلومتر صورت گرفته است. در این راستا ضمن تهیه مدل رفتاری انتخاب وسیله مسافران در قالب یک مدل لوجیت چندگانه، متغیرهای مربوط به سیاست ها، مورد بررسی دقیق تری قرار گرفته اند و کاربرد مدل برای سیاست قیمت گذاری ورودی به محدوده مرکزی شهر نیز ارائه گردیده است.

Keywords:

مدیریت تقاضای حمل ونقل , سفرهای کوتاه , سیاست گذاری , مدل لوجیت