تکنیک ها و جهت گیری های جدید در آموزش انرژی های تجدیدپذیر در ایران و مطالعه تطبیقی با کشور استرالیا

با افزایش نگرانی های در خصوص کاهش ذخایر سوخت های فسیلی و تغییرات آب و هوا، صنعت انرژی تجدیدپذیر در جهان به سرعت در حال رشد می باشد. لذا برخی از دولت ها برنامه هایی را جهت حمایت را جهت حمایت از توسعه گسترده سیستم های انرژی پایدار در دستور کار قرار داده اند. این موضوع منجر به افزایش ناگهانی تقاضایی متخصصینی شده است که قادر به طراحی، نصب و نگهدایر چنین سیستم هایی باشند. اغلب مهندسین، آموزش های لازم جهت استفاده از تکنولوژی های مرتبط با انرژی های تجدیدپذیر را ندیده اید و بسیاری هم با اصول انرژی پایدار آشنا نیستند. بنابراین یک نیاز فوری جهت توسعه و بکارگیری تکنیک های آموزشی جدید در حوزه انرژی های تجدیدپذیر شکل گرفته تا مهندسین، دانشمندان و برنامه ریزان را جهت کار در حوزه تولید انرژی پایدار، آماده کند. در طول دهه گذشته چندین رویکرد جدید در حوزه انرژی های تجدیدپذیر در جهان نمایان شده است که به دنبال تامین نیازهای این صنعت در قرن 21 جهت داشتن سیستم تامین انرژی پایدار می باشند. با توجه به موقعیت جغرافیایی و سایر مزیت های استراتژیک، ایران جایگاه مناسبی برای گسترش تولید و مصرف انرژی های تجدیدپذیر دارد. توسعه انرژی های تجدید پذیر در کشور نیازمند سیاست گذاری صحیح، استراتژی های مناسب، تامین مالی، آموزش و ارتقاء فرهنگ عمومی جامعه و در نهایت برنامه ریزی منسجم می باشد. اگر از هم اکنون برنامه ریزی آموزشی مناسب صورت نگیرد، تقاضای ناگهانی بع متخصصینی که قادر باشند طراحی، نصب و نگهداری چنین سیستم هایی را بر عهده گیرند بی پاسخ مانده و در میزان گرایش جامعه به استفاده و اعتماد به سیستم های مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر تاثیر منفی خواهد گذاشت. این مقاله هدف، فلسفه، ساختار و خروجی برخی از این نوآوری شامل دوره هایی در زمینه دانش، مهندسی سیاست ها و تکنیک های آموزشی انرژی های تجدیدپذیر را بیان می کند. همچنین به بررسی وضعیت کنونی آموزش انرژی های تجدیدپذیر در ایران و مقایسه تطبیقی با این آموزش ها در کشور استرالیا، به عنوان یکی از کشورهای پیشرو و الگو در این زمینه، می پردازد.

Keywords:

آموزش انرژِی تجدیدپذیر , مهندسی انرژی تجدیدپذیر , مطالعات انرژی , Renewable , Energy Education , Renewable Energy Engineering , Energy Studies