مدیریت منابع آب در مناطق خشک در راستای کشاورزی پایدار، با تأکید بر کشت هیدروپونیک( مطالعه موردی: دشت بیرجند

مدیریت مناطق واقع شده در اقلیم خشک لزوم به کارگیری تکنیک های منطبق با محیط را جهت تولید بخشی از محصولات مورد نیاز ساکنان این مناطق ضروری می سازد. از نظر کشت محصولات کشاورزی، دشت بیرجند با وجود شرایط آب و هوایی گرم وخشک از جمله مناطقی است که با کمبود و کیفیت نامطلوب آب مواجه می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال شناسایی راه های صحیح مدیریت منابع آب در جهت رسیدن به تولید پایدار محصولات کشاورزی و در عین حال شرایط لازم برای دست یابی به راندمان مطلوب تولید منطقه در دراز مدت است و کشت هیدروپونیک را به منظور نیل به این مهم توصیه می کند. این تحقیق ازنظر روش شناسی از نوع توصیفی- تحلیلی و از لحاظ شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای- اسنادی است. نتایج آن نشان می دهد که استفاده از تکنولوژی مدرن( کشت هیدروپونیک) به جای روش های سنتی به کار گرفته شده توسط کشاورزان قادر است کشاورزی پایدار را از طریق افزایش حجم تولید( در بازه زمانی کوتاه) و بهبود بازده آبیاری در واحد اقتصادی به نام مزرعه، در دشتبیرجند محقق سازد، و در نهایت با توجه به پتانسیل های موجود در این منطقه استفاده از روش کشت هیدروپونیک و سرمایه گذاری در این زمینه را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می داند.

Keywords:

مناطق خشک , تولید پایدار کشاورزی , منابع آب , کشت هیدروپونیک , دشت بیرجند