بهینه سازی شرایط تخمیر Leuconostoc mesentroides به منظور افزایش بازده تولید صمغ دکستران

دکستران بیوپلیمر پلی ساکاریدی است که به علت داشتن خواص غیر یونی و پایداری در شرایط عملیاتی مختلف، کاربردهای گسترده ای در صنایع غذایی، دارویی، بیوشیمیایی و دیگر صنایع پیدا کرده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر منابع کربنی، نیتروژنی و فسفاتی مختلف بر بازده تولید دکستران توسط Leuconostoc mesentroides می باشد. در این پژوهش ابتدا اثر عوامل مؤثر در بازده تولید صمغ دکستران با استفاده از روش (FFD (2 level fractional factorial design شناسایی گردید و پس از آن تأثیر این عوامل با استفاده از روش سطح پاسخ (Response Surface Methodology) مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور اندازه گیری میزان توده سلولی محیط تخمیر در شرایط دور 5000rpm به مدت 15 دقیقه سانتریفیوژ و سپس تا رسیدن به وزن ثابت در دمای 105 درجه سانتی گراد خشک گردید. به منظور اندازه گیری میزان دکستران تولید شده مایع فوقانی پس از سانتریفیوز با دو حجم اتانول مخلوط و پس از نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 12 ساعت دوباره سانتریفیوژ گردیده و تا رسیدن به وزن ثابت در دمای 50 درجه سانتی گراد خشک گردید. نتایج این آزایش نشان داد که از میان عوامل مختلف چهار عامل سوکروز، عصاره مخمر، سولفات میزیم 4 آبه و دی پتاسیم ه یدروژن فسفات اثر قابل توجهی بر تولید صمغ دکستران داشته اند. سپس در مرحله بعد اثر این چهار عامل در محدوده بیشتر و سطوح بیشتر بر بازده تولید صمغ دکستران و میزان توده سلولی مورد بررسی قرار گرفت که غلظت بهینه هر یک از این عوامل تعیین گردید. نتایج نشان می د هد که با استفاده از بهینه کردن عوامل مؤثر بر تولید صمغ دکستران می توان بازده تولید را به صورت قابل توجهی افزایش داد که در نهایت می تواند به کاهش هزینه تولید منجر گردد.

Keywords:

لئوکونوستوک مزنتریدیوس , دکستران , روش سطح پاسخ , منابع کربنی , منابع نیترژنی