اثر مواد آلی در بسترهای کشت بر ریشه دوانی نشاء گوجه فرنگی

با افزایش جمعیت جهان و کمبود منابع غذایی، بحث تولید با کیفیت بالا و در سطح کمتر، بیش از پیش توجه همه را به خود جلب کرده است. کشت های گلخانه ای به منظور پیش رسی و تولید خارج از فصل در ایران، همانند بسیاری از کشورهای جهان روز به روز در حال افزایش است. کشت بدون خاک با استفاده از ضایعات گیاهی علاوه بر این که مانع آسیب به محیط زیست میشود، تجمع پسمانده­ها را نیز به حداقل میرساند و هم چنین منافع اقتصادی هم دارد که به دلیل هزینه­ی کم آنها نسبت به دیگر بسترها رایج است. در این تحقیق به بررسی اثر بسترها مختلف(حاصل از ضایعات کشاورزی) بر رشد و توسعه ریشه نشاء گوجه فرنگی پرداخته شد. بسترهای آلی مورد استفاده باگاس نیشکر، پوست درخت بلوط و تراشه چوب صنوبر بود که در نسبت­های حجمی مختلف با ماسه و پرلیت در قالب طرح کاملا تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار و 6 مشاهده انجام شد.پس از 54روز نشاها برداشت و توزین شدند و مشاهده شد تیمارهای حاوی باگاس و تراشه چوب با تاثیر بر تخلخل و ظرفیت نگهدارری رطوبت بستر موجب کاهش وزن ریشه گیاه شدند و پوست درخت بلوط همراه با پرلیت موجب توسعه ریشه دوانی شد.

Keywords:

محیط زیست , کشت بدون خاک , پسمانده­های آلی , بستر کشت