بررسی تاثیر پلیمرهای محلول در آب برپایداری خاکدانههای چند نمونه خاک استان همدان

یکی از شاخصهایی که در ارزیابی کیفیت خاک مورد استفاده قرار میگیرد، پایداری ساختمان خاک میباشد که تاثیر زیادی بر ویژگیهای فیزیکی خاک دارد هر چه پایداری خاکدانهها در برابر نیروهای تخریبی کمتر باشد سریعتر متلاشی شده و این امر سبب پراکنده شدن ذرات رس، کاهش تخلخل خاک، افزایش مقاومت مکانیکی خاک در برابر نفوذ ریشهها، کاهش ضریب آبگذری اشباع، ایجاد سله، افزایش رواناب و فرسایش خاک میشود مواد آلی تاثیر مثبتی بر پایداری خاکدانهها داشته و هوموس، متالیتهای میکروبی، ریشهها و پلی ساکاریدها نقش مهمی در ایجاد خاکدانههای پایدار دارند این مواد سبب چسبندگی مواد معدنی به هم شده و با تشکیل شبکه در اطراف خاکدانهها سبب افزایش پایداری آنها میگردند در برخی نواحی مواد آلی طبیعی، کمیاب بوده و بهبود ساختمان خاک ممکن است به وسیله پلیمرهای مصنوعی حاصل شود کاربرد پلیمرها در خاک یک تکنیک جدید برای بهبود ویژگیهای فیزیکی خاک بوده و این مواد با توجه به وزن مولکولی و تراکم زیاد بار قادر به نفوذ به درون خاکدانهها نبوده و با قرار گرفتن در سطوح خارجی خاکدانهها و تشکیل شبکههایی در اطراف آنها سبب افزایش پایداری خاکدانهها میگردند. اهداف این پژوهش عبارت بودند از : -1 بررسی تاثیر نوع و غلظت سه نوع پلیمر مختلف بر پایداری خاکدانهها -2 شناسایی و تعیین مناسبترین پلیمر و غلظت برای افزایش پایداری خاکدانهها در خاکهای مختلف