رابطه انسجام خانواده و کیفیت زندگی با شادکامی معلمان مدارس ابتدایی شهرستان مرودشت

شادکامی از بنیادی ترین مفاهیم روانشناسی مثبت گرا است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان پیش بینی شادکامی توسط انسجام خانواده و ابعاد کیفیت زندگی شامل سلامت جسمی، سلامت روانی، ارتباط اجتماعی و محیط زندگی بود. این پژوهش از نوع همبستگی و مشارکت کنندگان درپژوهش، 150 نفر از معلمان زن دبستانهای شهرستان مرودشت بوده که به روش خوشه ای نمونه گیری شدند. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهششامل سه مقیاس انسجام خانواده، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. یافته ها نشان داد که بین انسجام خانواده و دو بعد سلامت جسمی و سلامت روانی کیفیت زندگی و انسجام خانواده و شادکامی و همچنین بین ابعاد مختلف کیفیت زندگی و شادکامی رابطه مثبت درسطحP<%1وجود دارد. با استفاده از تحلیل رگرسیون چند گانه به شیوه همزمان میزان پیش بینی شادکامی توسط انسجام خانواده وکیفیت زندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که هر چهار بعد کیفیت زندگی پیش بینی کننده مثبت شادکامی بودند. اما انسجام خانواده از چنین قدرتی برخوردار نبود. بنابراین می توان گفت که با ارتقاء کیفیت زندگی معلمان، شادکامی آنها افزایش خواهد یافت

Keywords:

انسجام خانواده , کیفیت زندگی , شادکامی