تأثیر خشکه دارهای سرپا و افتاده بر جامعه پرندگان در فصل غیر تولید مثلی در پارک ملی گستان

درختان مرده پوسیده منبع بسیار مهمی برا گونه های مختلف جانوران هستند. پرندگان از این درختان بیشتر برای آشیانه سازی استفاده می کنند؛ چرا که این درختان به علت پوسیده بودن راحت تر می توانند توسط پرندگانبه آشیانه تیدیل شوند. توزع و تراکم این درختان در مناطق جنگلی متفاوت است. درختان با توجه به خصوصیات مربوط به خود مانند درجه پوسیدگی می توانند در جذب گونه های پرندگان به طور متفاوت عمل کرده و هر کدام توسط پرنده ای خاص مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش برای تعیین تأثیر تراکم خشکه دارها برغنا و فراوانی جامعه پرندگان در پارک ملی گلستان صورت گرفته است. نمونه برداری با انتخاب واحدهای نمونه برداری بصورت تصادفی و با فواصل 200 متر از یکدیگر، در طی فصل تولید مثلی که پائیز 1392 بود، انجام شد. واحدهای نمونه برداری 3 منطقه جنگلی خاندوشان، سوارباغی و شاه تیغ در پارک ملی گلستان بود. تراکم خشکه دارها در منطقه خاندوشان 23/19 درخت در هکتار، در منطقه سوارباغی 20/15 درخت در هکتار و در منطقه شاه تیغ 34/17 درخت در هکتار بود. تراکم پرندگان مشاهده شده در منطقه خاندوشان 21 پرنده در هکتار، در منطقه سوارباغی 28 پرنده در هکتار و در منطقه شاه تیغ 16 پرنده در هکتار بود. بیشترین تراکم خشکه دار در منطقه شاه تیغ و بیشترین تراکم پرنده در منطقه سوارباغی اندازه گیری و ثبت شده است.

Keywords:

درختان مرده , پوسیدگی , فراوانی , فصل غیرتولید مثلی , تراکم در هکتار