شناخت عناصر پایداری در معماری بومی ایران، نمونه موردی شهر دزفول

همواره معماری با دو مقوله تکنیک ساخت و ایدئولوژی شکلدهی به صورت کلان درگیر بوده است. از طرفی در میان پارادایمهای جزء الگوهای بنیادین طراحی میباشد که در نتیجه توجه به آن، مفاهیمی همچون کیفیت فضایی و هویت » پایداری « معماری بی شکفضایی بهتر تجربه میگردد. به علاوه از آنجا که معماری و شهرسازی بومی ایران در حیطه نگرش ارگانیک جای میگیرد و هدف آنهمزیستی مسالمتآمیز بنا با طبیعت است، لذا به نظر میرسد الگوهای پایدار توانستهاند هم بر بعد کالبدی و هم بر بعد معنایی فضاهای ساخته شده در ایران تاثیر بگذارند. بررسی عوامل و عناصر پایداری در بنا های دزفول هدف این نوشته می باشد که برای نیل به این هدف از روشمطالعات کتابخانهای ومطالعات میدانی استفاده شده است. و نتایج در قالب توضیحاتی در باب چرایی ضرورت استفاده از هرعنصر، فواید و تاثیر آن بر معماری و توسعه پایدار آن منطقه و کشور ارائه خواهد شد. برای بررسی دقیقتر و ارائه جزییات عمیقتر از موضوع، روش استفاده از نمونه موردی )شهرستان دزفول، اقلیم گرم و خشک( انتخاب گردید که با بررسی لایه های زیرین متاثر برمعماری و شهرسازی آن منطقهعناصر پایدار شناسایی شده و با معرفی دقیق آنها جهت نمایش کاربری و اهمیت وجود آنها در یک بنای ایرانی، برای استفاده آنها در معماری روز این منطقه تلاش میشود. امیداست تلاش ناچیز محققین دریچه های جدیدی به روی آنها بگشاید

Keywords:

معماری پایدار , توسعه پایدار , ساخت و ساز بومی , دزفول