غنی سازی بذور ذرت دانه ای با کاربرد عناصر ریزمغذی

یکی از مهم ترین و اقتصادی ترین روش های غنی سازی محصولات کشاورزی مصرف کودهای حاوی عناصر ریز مغذی در هنگام کاشت و داشت محصول است . این آزمایش به منظور مطالعه تاثیر مقادیر و روش های مختلف مصرف عناصر ریزمغذی روی و بور در خواص کیفی و غنی سازی محصول ذرت دانه ای در شرایط مزرعه ایبه صورت آزمایش فا کتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو رقم ذرت دانه ای سینگل کراس ۷۰۴ و سینگل کراس ۶۴۷ و با ده تیمار کودی شامل شاهد (بدون مصرف عناصر مورد مطالعه )، کود سولفات روی در سه سطح 30، 40 و 50 کیلوگرم در هکتار، اسیدبوریک در سه سطح 10، 20 و 30 کیلو گرم در هکتار به صورت مصرف خا کی و سه تیمار محلول پاشی شامل یک تیمار محلول سه در هزار سولفات روی ، یک تیما ر محلول سه در هزار اسید بوریک و یک تیمار محلول سه در هزار با تر کیبی از سولفات روی و اسید بوریک، اجرا گردید . نتایج تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد بین تیمار های مختلف کودی از نظر مقدار روی و درصد پروتئین دانه درسطح ۵ درصد اختلاف معنی داری وجود دارد . محلول پاشی سه در هزار با تر کیبی از سولفات روی و اسیدبوریک (تیمار دهم) بیشترین تاثیر را در افزایش مقدار روی ، بور و درصد پروتئین دانه داشت . بالاترین میزان روی دانه در تیمار های دهم (محلول پاشی سه در هزارسولفات روی واسیدبوریک با هم) و هشتم(محلول سه در هزار سولفات روی) و در مصارف خا کی تیمار سوم (مصرف ٤٠ کیلوگرم در هکتار سولفات روی) مشاهده گردید . مقدار بور دانه در تیمار هایی که این عنصر مصرف شد بیشترین میانگین را داشت و بالاترین سطح آن در تیمار نهم (محلول سه در هزار اسیدبوریک) و تیمار دهم و در مصرف خا کی در تیمار پنجم (مصرف ١٠ کیلوگرم در هکتاراسید بوریک) بود . اثر تیمار های مختلف کودی مورد مطالعه بر مقادیر آهن و منگنز و درصد فسفر و پتاسیم دانه معنی دار نگردید . با این حال مصرف روی باعث کاهش غلظت آهن ، منگنز و همین طور درصد فسفر دانه شد که نشاناز برهم کنش منفی این عناصر با مقدار روی بود ، ولی تاثیری مشخصی بر درصد پتاسیم دانه نگذاشت . درصد پروتئین دانه با مقدار روی دانه همبستگی مثبت و معنی داری در سطح احتمال یک درصد و با مقدار بور دانه همبستگی مثبت ولی بدون معنی داشت.

Keywords:

غنی سازی , ذرت دانه ای , روی , بور , پروتئین