ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی در هیبریدهای مختلف ذرت

معیارهای گزینش متعدد برای انتخاب ژنوتیپ ها بر اساس عملکرد آنها در محیط های دارای تنش و بدون تنش ارائه شده است و ژنوتیپ ها را با توجه به عملکردشان در محیط های و اجد تنش و بدون تنش با استفاده از شاخص های مختلف ارزیابی نموده اند. به منظور بررسی اثرات تنش خشکی بر روی عملکرد و اجزای آن و تعیین مناسب ترین شاخص تحمل به تنش در مرحله پر شدن دانه در ذرت، آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالببلوک های کامل تصادفی در چه ار تکرار بر روی 10 رقم هیبرید ذرت دیررس در سال 1385 به اجرا در آمد . ارزیابی هیبریدها برای تعیین میزان تحمل به خشکی با استفاده از شش شاخص SSI،TOI ،DRI ،MP ،GMP ،STI انجام گرفت. روابط بین ژنوتیپ ها و شاخص های تحمل به خشکی توسط نمودار بای پلات با استفاده از تکنیک تجزیه به مولفه های اصلی ترسیم گردید. شاخص های STI،GMP ،MP در شناسایی هیبریدها با عملکرد بالا و متحمل به تنش خشکی بهتر از شاخص های دیگر عمل کرده و بعنوان شاخص های برتر شناسایی شدند. نمودار بای پلات هیبرید KL17/2-1 × MO17 را به عنوان رقمی با میانگین عملکرد بالا و حساسیت کم نسبت به تنش خشکی شناسایی نمود.