تعیین مدل سکانسی مناسب جهت جدایش واحدهای مخزنی در سازند دالان بالایی، میدان پارس جنوبی

سازند دالان و کنگان مهمترین سنگ مخزن های گازی در جنوب ایران و خلیج فارس بوده و اصلی ترین رخساره مخزنی این سازندها، رخساره های اووئیدی- گرینستونی است. در این مطالعه هدف بررسی تغییرات کیفیت مخزنی سازند دالان بالایی در چارچوب چینه نگاری سکانسی مناسب با آن است. در این راستا با مطالعات پتروگرافی (مقاطع نازک) و آنالیز لاگ ها بعد از تعیین لیتولوژی که عمده آن آهکی با میان لایه های دولومیت و انیدریت بود 21 رخساره و 4 محیط رسوبی برای این سازند در میدان پارس جنوبی تعیین شد. سپس با استفاده از مجموع داده ها در دو مدل چینه نگاری سکانسی پیشروی- پسروی (Transgressive-Regressive) و روش اکسون (سه سیستم ترکتی) که از روش های متداول ه ستند مرزها و سیستم ترکت ها تعیین شدند. در روش اول یک سکانس کامل رده سوم و دو سکانس دیگر که ادامه آن ها در واحد نار و سازندکنگان قرار دارد تعیین شده و در روش دوم دو سکانس رده سوم و 6 سیستم ترکت تعیین شد. در نهایت با رسم نمودارهای تخلخل- تراوایی در هر دو روش برای همه سیستم ترکت ها، مشخص شد که در این سازند مدل چینه نگاری سکانسی سه سیستم ترکتی بهتر می تواند واحدهای مخزنی را تفکیک کند.

Keywords:

چینه نگاری سکانسی , سازند دالان , کیفیت مخزنی , پارس جنوبی