آسیب شناسی اجرای طرح های آمایش در ایران

کشور ایران با داشتن حدود چهار دهه تلاش جهت دستیابی به یک برنامه ملی آمایش سرزمین، همواره در اجرای طرحهدای آمدایشتحت تأثیر آسیبهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، با دگرگونی هایی همراه و با موانع و چالشهای متعدددی مواجده بدوده اسدت. در ایدنپژوهش به این پرسش پاسخ داده می شود که چه عواملی به عنوان اهرم اصلی بازدارنده اجرای طرحهای آمایش عمل می کنند و با توجهبه تفاوت در شدت و ضعف تأثیرگذاری این آسیبها، کدام یک از موانع فرعی در مقایسه با دیگر موانع اثرگذاری بیشتری دارند. لذا سعیشده آسیبهای فراروی تحقق طرحهای آمایش بررسی و نقش و اهمیت هر یک از آنها مورد مطالعه قرار گیرد تا بتوان بخشی از چالشهایموجود را آسیب شناسی و در جهت برطرف نمودن آن، راهکارهایی ارائه نمود. براساس یافته های پژوهش، مهمترین آسدیبها در اجدرایطرحهای آمایش در زمینه های اداری و ساختاری بوده،که در بین آسیبهای مورد مطالعه نقش بسیار برجسته تری داشته و موانع فرعدی آنبه ترتیب عبارتند از: متعهد نبودن مدیران به اجرای طرحها، ناهماهنگی بین سازمانهای متولی، فقدان اسدتراتژی مشدخص در سدازمانهایمتولی اجرای پیشنهادهای طرح، ضعف بنیانهای نظارتی، در جایگاه اول تا چهارم و آسیب های اقتصادی در اولویتهای بعدی قرار دارند

Keywords:

آمایش سرزمین , آسیب شناسی , برنامه های توسعه