همانطور که می دانیم در شبکه سراسری ایران پیک بار در گرمترین روز سال ( در تیر یا مرداد ) اتفاق می افتد که ناشی از کارکرد وسایل سرمایشی ( چیلرها، سردخانه ها، تونلهای انجماد، کولرها، یخچالها و … .) میباشد . برطبق آمار موجود %30 از کل مصرف انرژی در تابستان صرف سرمایش در کشور میشود . عدم برابری مصرف و تولید انرژی در تابستان باعث قطع مکرر برق شده که لاجرم لطمات فراوانی به شبکه و مصرف کننده وارد میسازد . [3] سیستمهای تبریذ جذبی سالیان متمادی تنها وسیله سرمایش در فضاهای مورد نیاز بودند که با روی کار آمدن سیستمهای تراکمی بتدریج به بوته فراموشی سپرده شدند . اما در سالهای اخیر با مطرح شدن روشهای اصلاح منحنی بار ( مدیریت مصرف ) بار دیگر بکارگیری آنها در سطح جهانی شروع شده است . [7,8]
در این مقاله ابتدا سیستمهای تبریذ جذبی و تراکمی با یکدیگر مقایسه شده و سپس نشان داده خواهد شد که با جایگزینی سیستمهای تبرید جذبی بجای تراکمی علاوه بر اصلاح مولفه های مصرف با کمبود انرژی الکتریکی کشور در وضعیت فعلی کاملاً مرتفع خواهد شد .