در آینده ای نزدیک ساخت نیروگاه های حرارتی خورشید در مناطقی که دریافت انرژی خورشیدی مناسبی دارند، یک راهبرد مهم برای تامین انرژی از نقطه نظر سازگاری با محیط زیست و توسعه پایدار تقلی می شود . در حال حاضر مهمترین مانع در پیشرفت فناوری های خورشیدی قیمت نسبتاً بالای این سیستم ها و بروز نوسانات در دریافت انرژی خورشیدی در اثر عوامل طبیعی مانند ابر، باد، شب و روز می باشد . گرچه بدلایل مذکور تولید الکتریسته با استفاده از انرژی خورشیدی در حالت حداکثر توان و با حداقل هزینه امکان پذیر نیست وهمچنین راه اندازی آنها بسیار مشکل می باشد ولی باوجود این آزمایش ها و مطالعات تجربی نشان می دهد که با دو روش موثر کاربردی ذیل این محدودیت ها در موانع تا حدود زیادی تقلیل می یابند .
الف - ترکیب
نیروگاه های خورشیدی با نیروگاه های فسیلی ( سیستم های هیبرید )
ب - استفاده از مخازن ذخیره انرژی برای
نیروگاه های خورشیدی بزرگ
همچنین کاهش هزینه تولید برق در این نیروگاه ها با استفاده از انبوه سازی و افزایش ظرفیت
نیروگاه های خورشیدی و بهینه سازی تجهیزات تولید الکتریسته امکان پذیر می باشد .
نیروگاه های حرارتی خورشیدی براساس نحوه جمع آوری انرژی خورشید مطابق ذیل طبقه بندی می شود :
1 - سیستم های تولید الکتریسته با استفاده از کلکتور های
2 - سیستم های تولید الکتریسته از نوع دریافت کننده مرکزی سهموی خطی
3 - سیستم های تولید الکتریسته با استفاده از بشقابک های سهموی
4 - سیستم های تولید الکتریسته به صورت دودکش خورشیدی
5 - سیستم های تولید الکتریسته به صورت حوضچه خورشیدی در میان پنچ گروه مذکور،
نیروگاه های خورشیدی سهموی خطی پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته و حدود %80 انرژی الکتریکی خورشیدی جهان، با استفاده از این سیستم ها تولید می شود . در ایالات متحده آمریکا طی دهه 80 میلادی تعداد 9 نیروگاه با ظرفیت کل 354 مگاوات نصب و به شبکه برق سراسری متصل شده اند و درمدت ده سال کارکرد خود حدود 5000 Gwh برق تولید کرده اند . [1]