گونهشناسی استعدادها در سازمانهای فرهنگی

موفقیت سازمانهای فرهنگی قرن بیست ویکم به استفاده ی مؤثر از استعدادها یعنی بازیگران نوع A بستگی دارد، از این رو گونه شناسی استعداد می تواند ابزار مؤثری در سازمان های فرهنگی باشد که مدیران با به کارگیری این ابزار بتوانند کارکنان مستعد را به طرز صحیحی شناسایی، و زمینه ی استفاده مؤثرتر و رشد آنان را فراهم نمایند. در این پژوهش پرسشنامه گونه شناسی استعدادها به منظور تفکیک و تعیین درصد کارکنان A از بین کارکنان B و C با انتخاب جامعه آماری مورد نظر و در دسترس و پرسشنامه ارزیابی ویژگی های کارکنان A تحت نظر مدیران سازمان های فرهنگی استفاده شده است. تعداد 510 نفر کارکنان شاغل در سازمانهای مذکور ، با سطح اطمینان 95 درصد و خطای معیار برآورد 05/0 d= ، اندازه نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر 220 نفر برآورد گردید. آمار توصیفی برای سنجش گویه ها و مؤلفه ها استفاده گردیده است. روش های آماری مورد استفاده در محیط نرم افزارهای آماری 19spss و8lisrel بوده است. نتایج و تحلیلهای آماری مربوط به گونه-شناسی کارکنان بیانگر این نکته اساسی و قابل بررسی است که از بین نمونه 220 نفری 2/28% را کارکنان A و 9/60% را کارکنان B و 9/10% دیگر را کارکنان C تشکیل می دهند. و نتایج دیگر از آن حکایت دارد که کارکنان نوع A اگرچه در ویژگی های مختص خودشان بطور قابل توجهی در حد بسیار خوب و عالی هستند ولی در برخی ویژگیها نیز ضعیف اند که به وجود برخی محدودیت ها و موانع ساختاری و مدیریتی در سازمانهای مذکور دلالت دارد. اطمینان، رازداری و اخلاق حرفه ای ویژگی است که با بیشترین میانگین مهمترین و برخورداری کارکنان از اعتماد به نفس بالا در انجام وظایف محوله ضمن ریسک پذیری، کم اهمیت ترین ویژگی کارکنان نوع A می باشد. و از آنجایی که هر یک از مؤلفه ها بر اساس ضرایب تعیین شده در ساختار استعداد کارکنان مؤثرند میزان اهمیت هر یک از مؤلفه های گونه شناسی استعدادها نیز بیان شده است.

Keywords:

استعداد , مدیریت استعداد , گونه شناسی استعدادها , بازیکنان A , بازیکنان B , بازیکنان C