بررسی تأثیر مدیریت بر میزان ترسیب کربن در خاک مزارع گندم در مراحل مختلف رشد در منطقه شاهرود

کربن آلی خاک نقش بسیار مهمی در بهبود حاصلخیزی خاک و افزایش محصولات کشاورزی دارد. ساده ترین راهکار ممکن برای کاهش دی اکسید کربن اتمسفر و افزایش کربن آلی خاک، جذبکردن توسط خاک (ترسیب کربن) است توان ترسیب از طریق زیتوده گیاهی برحسب نوع گونه گیاهی، مکان و شیوه مدیریت متفاوت است این تحقیق با هدف بررسی میزان ترسیب کربن خاک در مدیریت های زراعی مختلف در دو مرحله پنجه زنی و رسیدگی مزارع گنم در قالب، آزمایش فاکتور با بر پایه طرح کاملاً تصادفی انجام گرفت. نمونه برداری خاک به صورت تصادفی و از عمقهای 0-15، و 30-15 سانتی متری در 3 تکرار انجام گرفته است. فاکتور مدیریت شامل پنج مزرعه با مدیریت زراعی متفاوت از نظر تناوب، کود دهی، آبیاری و رقم بود. نتایج نشان داد که میزان ترسیب کردن در مرحله رسیدگی 205 کیلوگرم در هکتار در تیمارهای مورد بررسی دارای اختلاف معنی دار نسبت به مرحله پنجه زنی 188 کیلوگرم در هکتار است. میانگین عملکرد در هر دو مرحله نسبت به شاهد (عدم کاشت) افزایش داشته است. میزان ترسیب کربن خاک در مزرعه ای که دارای سه سال متوالی دوره آمایش بوده معنی داری (فرمول در متن اصلی مقاله) بیشتر از مزارع دیگر است. به نظر می رسد عامل مدیریت زراعی نقش مهمی در افزایش ترسیب کربن در خاک داشته است.

Keywords:

ترسیب کردن , خاک , شاهرود , گندم , مدیریت زراعی متفاوت