لیزینگ؛ رویکردی نوین به تامین مالی پروژههای بخش کشاورزی

موضوع تامین مالی و شیوههای آن به عنوان کلیدیترین و تاثیرگذارترین عامل در امکانسنجی، طراحی و اجرای پروژه ها در ابعاد خرد و یا کلان آن قابل تامل و مورد توجه است . شیوههای مختلفی برای تامین نیازهای - مالی بخشها و واحدهای اقتصادی از جمله بنگاههای کشاورزی متصور استکه قدر مسلم انتخاب و نحوه اجرای هریک از شیوهها میتواند موفقیت و پیشرفت برنامهها و پروژهها را تحت تاثیر قرار دهد . ارزیابی و انتخاب بهترین شیوه و یا ترکیبی از روشهای موجود تامین مالی با توجه به محدودیتها، هزینهها و ریسکها از یکسو و وجود فرصتها و مزایای متصور برای آنها از سوی دیگر توسط مدیران و مجریان طرحها و پروژهها، عامل بسیار مهمی در مسیر این پیشرفت و ترقی محسوب میگردد . امروزه لیزینگ به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای تامین مالی کالاهای سرمایهای و مصرفی بادوام، مورد توجه متخصصین مالی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه است . لیزینگ یک ابزار اقتصادی است که با ارایه تسهیلاتی در قالب قرارداد اجاره به شرط تملیک، امکانات آینده را در زمان حال به مصرفکننده عرضه میکند و افراد جامعه مطلوبیت رفاه آینده را در زمان حال از آن خود نموده و بهایآنی را با درآمدهایآتی خود میپردازند . با توجه به آنچه گفته شد و علم به این موضوع که بسیاری از کشاورزان و عاملان بخش کشاورزی توان مالی لازم برای خرید تجهیزات و ماشین آلات که منجر به افزایش بهره وری و کارایی زمین و آب میشود را ندارند، لذا استفاده از ابزار لیزینگ میتواند در رونق این بخش با توجه به اولویتهای توسعه کشور نقش بسزایی داشته باشد . در این مقاله با توجه به نکات ذکر شده، ضمن معرفی و تشریح صنعت لیزینگ به عنوان یکی از شیوههای نوین تأمین مالی واحدهای اقتصادی، بیان روشها، مزایا، محدودیتها و ریسکهای این صنعت، روشهای ارزیابی تعیین بهترین شیوه تأمین مالی ارایه گردیده است . همچنین وضعیت این صنعت در ایران و جهان مورد بررسی قرار گرفته و به مقایسه فعالیت لیزینگ در برخی کشورهای منتخب پرداخته شده است و در پایان، با توجه به مطالعات صورت گرفته و نتایج به دستآمده، به منظور به کارگیری این ابزار در بخشهای مختلف اقتصادی از جمله کشاورزی، پیشنهادهایی ارایه گردیده است .

Keywords:

لیزینگ , تامین مالی , پروژههای بخش کشاورزی , اجارهبهشرطتملیک , لیزینگ مالی , لیزینگ عملیاتی , ریسک