سندرم پای بی قرار در بیماران وابسته به آمفتامین تحت درمان ترک در یک مطالعه طولی

مقدمه:دوپامین یکی از نوروترانسمیترهای موثر در پاتوفیزیولوژی سوء مصرف مواد است. از جمله علل ذکر شده برایسندرم پای بیقرار نیزاختلالات در کارکرد دوپامین است به همین منظور در این مطالعه سعی شد تا رابطه میان سندرم پایبیقرار با عود سوء مصرف آمفتامین بررسی گردد. روش اجرا :این مطالعه یک مطاله توصیفی تحلیلی طولی است. دو گروهمورد شامل بیماران وابسته به متآمفتامین تحت درمان ترک با فراوانی 170نفر که در طی درمان 100نفر( 58/8%)دچارعود سوء مصرف مواد شده و 70نفر(%41/2 )عود سوء مصرف نداشته اند و گروه کنترل با فراوانی 190نفر که هیچ وابستگیبه موادی نداشتند انجام گرفت. نتایج نشان داد که شدت سندرم RLSدر ماه دوم درمان ، مهمترین تاثیر را بر عود داشتهبه طوری که شانس برگشت بیمار به سوء مصرف مواد را 35/19برابر افزایش می دهد(P-Value=0/000)شدت سندرمپای بیقرار در گروه مورد در بدو ورود به مطالعه خفیف بوده که در طی درمان در ماه اول و دوم بر شدت این سندرمافزوده و در ماه سوم از شدت آن کاسته شده است.بیشترین علت عود ، بیقراری پاها با فراوانی (%21/8)37بوده است. دربررسی فراوانی شیوع سندرم پای بیقرار در بدو ورود به مطالعه ، به طور کلی در شدت اولیه سندرم پای بیقرار در گروهمورد 34نفر(%43/9 )مبتلا به این سندرم نبوده که از این تعداد 23نفر( %32/9)عود سوء مصرف مواد نیز نداشته و 11نفر(%11)عود مصرف مواد داشته اند؛ در گروه کنترل 160نفر( %84/2)سندرم اولیه پای بیقرار نداشته و مابقی اکثراً به میزان خفیفمبتلا به این سندرم بودهاند. تفاوت معناداری بین توزیع فراوانی شیوع سندرم پای بیقرار در این سه گروه وجود داشتهاست(P-Value<0/05)بحث و نتیجه گیری:ترک مصرف مواد بر میزان شدت سندرم پای بیقرار اثرگذار بوده که اینتاثیر در ماه اول قابل ملاحظه است

Keywords:

سندرم پای بیقرار , مت آمفتامین