بهینه سازی جاذب خطی در یک سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی در حالت تشدید اولیه با استفاده از الگوریتم ژنتیک
Publish place: اولین کنفرانس بین‌المللی مهندسی مکانیک و هوافضا
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 787
- Certificate
- I'm the author of the paper
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
Export:
Document National Code:
MECHAERO01_172
Index date: 11 September 2016
بهینه سازی جاذب خطی در یک سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی در حالت تشدید اولیه با استفاده از الگوریتم ژنتیک abstract
طراحی سیستم تعلیق برای دفع اثرات نامطلوب ارتعاشات در وسایل نقلیه به عنوان یک چالش عمده در این وسایل مورد بررسی قرار گرفته است. محدودیت های فیزیکی موجود برای سیستم ها، مقاومت آن ها در برابر بارهای اعمالی و ایجاد انعطاف پذیری مطلوب برای سیستم، مسئله ی طراحی سیستم تعلیق را به یک مسئله ی مناسب برای بهینه سازی تبدیل می کند. در این مقاله به تحلیل دینامیکی یک سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی و کمینه سازی دامنه سیستم در حالتی که جاذب خطی به سیستم اصلی متصل است، پرداخته می شود. سیستم مورد نظر یک ارتعاش گیر مکانیکی، شامل یک جسم صلب است که روی دو فنر غیر خطی و دو میراگر خطی قرار گرفته است. هدف از تحلیل، بررسی پاسخ سیستم تحت تحریک خارجی در شرایط حالت تشدید اولیه می باشد. به منظور کنترل غیر فعال ارتعاشات تشدید اولیه سیستم غیرخطی با میراگر، از یک جاذب دینامیک ارتعاشی خطی استفاده شده است. جاذب مورد نظر یک جرم متمرکز می باشد، که به وسیله یک فنر خطی و یک میراگر خطی به سیستم تعلیق دو درجه آزادی مورد نظر، متصل شده است. جرم جاذب بسیار کمتر از جرم سیستم بوده و میزان ضرایب سختی و میرایی با محدوده نسبتی که با ضرایب سیستم اصلی دارند، مشخص می شوند. بعد از مدل کردن ریاضی سیستم تعلیق دو درجه آزادی، معادلات حرکت برای دو حالت، سیستم غیرخطی اصلی بدون جاذب و سیستم غیرخطی اصلی با جاذب دینامیکی بدست می آیند. از حل معادلات مذکور، معادله ی پاسخ فرکانسی سیستم در دو حالت با جاذب و بدون جاذب دینامیکی، بدست می آید. در قسمت بهینه سازی با تعیین تابع هدف و متغیرهای طراحی که متشکل از جرم جاذب، ضرایب سختی و میرایی می باشند، با استفاده از الگوریتم ژنتیک به بررسی بهترین عملکرد جاذب خطی در سیستم تعلیق دو درجه آزادی پرداخته می شود. نتایج نشان می دهند که با بدست آوردن مناسب پارامترهای جاذب با استفاده از کمینه سازی دامنه در بهینه سازی، می توان با اطمینان از یک جاذب خطی برای کنترل ارتعاشات تشدید اولیه سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی استفاده کرد.
بهینه سازی جاذب خطی در یک سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی در حالت تشدید اولیه با استفاده از الگوریتم ژنتیک Keywords:
بهینه سازی جاذب خطی در یک سیستم تعلیق دو درجه آزادی غیرخطی در حالت تشدید اولیه با استفاده از الگوریتم ژنتیک authors
آرش نعیمی آبکناری
کارشناس ارشد مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
وحید باباقصابها
دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک، دانشکده صنایع و مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، قزوین، ایران
یونس محمدی
استادیار گروه مهندسی مکانیک، دانشکده صنایع و مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، قزوین، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :