مفهوم شناسی واژه عصر در فرایند ترجمه ی قرآن (با محوریت ترجمه های آیتی، قمشه ای، رضایی، فولادوند، مشکینی)

کلام حق که زیباترین کلام است، طبعاً زیباترین ترجمه را می طلبد، و از آنجا که ترجمه قرآن کوتاه ترین راه انتقال معانی این کتابالهی به شمار می رود، نیاز است ترجمه آن به گونه ای انجام گیرد که به بهترین نحو مفاهیم آن را به مخاطبان عرضه کند. با توجهبه اینکه انتقال بیان اعجاز آمیز لفظی قرآن امری تقریباً ناممکن است، اما با رعایت اصول و قواعد فن ترجمه و ساختارهایزبان شناسی بویژه ساختار لغوی کلمات می توان ترجمه های دقیق و نزدیک به مفهوم کلام وحی ارائه داد. در این راستا برابر سازیمعانی واژگان ها در ترجمه ها امری مهم به شمار میرود و در پی آن این سؤال پیش می آید که میزان موفقیت ترجمه های قرآن دربرابر یابی فارسی کلمات چقدر بوده است؟، در تحقیق پیش رو واژه عصر و مشتقات آن در چند ترجمه معاصر (آیتی، قمشه ای،رضایی، فولادوند، مشکینی) مورد بررسی قرار گرفته و ترجمه برتر از میان ترجمه ها معرفی و یا پشنهاد شده و به این نتیجهرسیده که واژه عصر دارای معانی فشردن، زمان، شب و روز، پناهگاه و غیره می باشد و با توجه به جایگاهی که در آن قرار می گیردیکی از این معانی را به خود میگیرد و معنی کثیر الإستعمال آن فشردن است.

Keywords:

واژه شناسی , عصر , ترجمه قرآن , نقد ترجمه قرآن