آموزش روش درمانی پاسخ محور به مادران کودکان مبتلا به اتیسم برخودکارآمدی و کارکارد خانواده

خانواده یک نظام اجتماعی است که اختلال در هر یک از اعضای آن، کل نظام را مختل می کند. یکی از مواردی که بر نظام خانواده تاثیر می گذارد، داشتن فرزندانی با نیازهای ویژه )استثنایی( می باشد. در دهه های اخیر حمایت از خانواده هایی که کودک استثنایی دارند، اهمیتحیاتی پیدا کرده است، در این زمینه حمایت از خانواده هایی که فرزند مبتلا به اتیسم دارند، ضروری است. این پژوهش به منظور بررسی اثرآموزش روش درمانی پاسخ محور به مادران کودکان مبتلا به اتیسم بر خودکارآمدی و کارکرد خانواده صورت گرفته است. طرح پژوهش، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری می باشد. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اتیسم مرکز آموزش و - توانبخشی به آرا شهر تهران می باشد. از بین مادران 20 نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل وآزمایش جای داده شدند. به گروه آزمایش روش درمانی پاسخ محور، در طول سه ماه آموزش داده شد . از پرسشنامه خودکارآمدی والدین و پرسشنامه کارکرد خانواده در این پژوهش به عنوان ابزاری جهت سنجش استفاده گردید. یافته ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که آموزش روش درمانی پاسخ محور باعث افزایش خودکارآمدی و کارکرد خانواده می شود. از آنجایی که آموزش روش پاسخ محور در افزایش خودکارآمدی و کارکرد خانواده موثر بوده است، پیشنهاد می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم در زمینه اتیسم به مادران آموزش داده شود که می تواند در بهبود کارکرد خانواده موثر باشد.

Keywords:

روش پاسخ محور , خودکارآمدی والدین , کارکرد خانواده , اتیسم