تأثیرتمرینات پلایومتریک و بی تمرینی متعاقب آن بر چابکی و رکورد پرش دو پا دردانش آموزان پسر

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات پلایومتریک منتخب و 3 هفته بی تمرینی متعاقب آن بر چابکی و میزانرکوردهای پرش دوپا در دانش آموزان پسر 13 تا 16 سال مدارس فوتبال شهرستان دورود بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شاملکلیه دانش آموزان پسر 13 تا 16 سال 5 مدرسه فوتبال (150 نفر) شهرستان دورود بود. نمونه آماری شامل 16 نفر بود که بصورتتصادفی انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی منتخب برای گروه تجربی در برگیرنده یک دوره ششهفته ای تمرین شامل استفاده از روش تمرین پلایومتریک در 15 جلسه و سپس 3 هفته بیتمرینی بدنبال آن بود. گروه کنترل درتمام مراحل به فعالیتهای عادی خود ادامه دادند. متغیرهای وابسته شامل چابکی و میزان رکورد پرش دو پا قبل از انجام تمریناتپلایومتریک، بعد از اتمام برنامه شش هفته ای تمرینات پلایومتریک و بعد از سه هفته بی تمرینی اندازه گیری شدند. برای سنجشتوان انفجاری از آزمونهای پرش مانع جفت پا، اسپایک جامپ جفت پا و پرش سه گام ایستاده و برای سنجش چابکی از آزمونایلینویز استفاده شد. برای مقایسه میانگین چابکی و رکوردهای پرش دو پا قبل و بعد از شش هفته تمرینات پلایومتریک و بعد ازسه هفته بی تمرینی متعاقب تمرینات از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایجنشان داد تمرینات پلایومتریک موجب بهبود چابکی و میزان رکورد پرش دو پا در دانش آموزان پسر مدارس فوتبال شد. سه هفتهبی تمرینی متعاقب تمرینات پلایومتریک باعث از دست رفتن سازگاری های ذکر شده گردید.

Keywords:

تمرینات پلایومتریک , بیتمرینی , چابکی , توان انفجاری