ارزیابی تغییر کاربری ساختمان سه گوش اهواز

در شکل گیری معماری ایران، نظر، جهان بینی و تفکر، ارتباط بسیار نزدیکی با فضا داشته است و معماری همیشه آینهانسان و آرزوهایش بوده است. در مبانی و ویژگی های معماری ایران کاملا روشن است که اساس و شالوده ی اصلی درفلسفه ی وجودی این سرزمین بوده است. دشواری تحلیل و ارزیابی معماری ایرانی از اینجا آغاز می شود که نقد کالبد یکبنا به خصوص در ارتباط با محیط فیزیکی و جغرافیایی تنها یک نقد علمی است. در صورتی که تمام ابنیه ی معماریبرجسته جهان، رازی دارد که فقط با چشم دل می توان به آن راه یافت. بنای سه گوش اهواز که یکی از مهمترین بناهایمعماری در جنوب کشور است. قبل از انقلاب اسلامی در حدود سال 1314 به دستور رضا شاه به عنوان بانک ملی مرکزیایران در اهواز طراحی گردید که در طی گذر زمان کاربری های مختلفی به خود دیده است و در نهایت به عنوان دانشکدهعلوم انسانی و ادبیات استفاده میشده است و از آنجا که یکی از با ارزشمندترین بناهای اهواز است و تاکنون کسی به طورجدی به آن نپرداخته، تحقیق حاضر در صدد معرفی و ارزیابی آن برآمد. بنابراین این سوال در ذهن ایجاد می شود که آیاتغییر کاربری این ساختمان مناسب بوده است در این نوشتار سعی بر آن شده که به روش میدانی و از طریق برداشت وبا تکیه به مطالعات کتابخانه ای به معرفی بنا که یکی از شاخصه های معماری و همچون نگینی در دل بناهای اهواز است وهمچنین ارزیابی تغییر کاربری آن به دانشکده پرداخت. در این راستا از مصاحبه با کاربران و آشنایی با نیازها و نقاط قوتو ضعف بنا از دیدگاه آنان در جهت ارزیابی بنا بهره برده شد.

Keywords:

ساختمان سه گوش , دانشکده ادبیات چمران اهواز , احیا و باززنده سازی , ارزیابی