ارایه الگوی کارآمد تربیتی امور خیر و نیکوکاری در بستر نظام آموزش و پرورش

رسالت آموزش و پرورش در همه دوره ها، پرورش انسان های توانمند در تمامی زمینه ها برای برآوردن نیازهای جوامع بوده است. در این میان، امروزه آموزش و تربیت رفتارهای نیکوکارانه از جایگاه ویژه ای برای تامین اهداف انسان دوستانه جوامع برخوردار است. چراکه، با گذشت زمان و تغییر و تحولات پیش آمده، فردگرایی و سود انگاری در طول تاریخ از مفهومی مثبت به مفهومی منفی تبدیل شده است و توجه به منافع جمع و جامعه اهمیت ویژه ای یافته است. در چنین شرایطی، نظام آموزش و پرورش برای پویایی و بالندگی در امور خیر، ناگزیر است در کنار ارایه آموزش های عمومی و تخصصی، به دانش آموزان کمک کند تا دانش ها، نگرش ها و مهارت هایی را کسب کنند که بتوانند در مواجهه با شرایط و مقتضیات عصر حاضر، موفق باشند. بنا بر ملاحظات نظری بالا، هدف از مقاله حاضر، ارایه الگوی کارآمد تربیتی در امور خیر و نیکوکاری در بستر نظام آموزش و پرورش می باشد که به شیوه توصیفی- تحلیلی و با استناد بر مطالعات و مبانی نظری ترسیم شده است. بدین منظور، لازم است الگویی کارآمد تربیتی در جهت پرورش نسل هایی با رفتارهای نیکوکارانه جهت صیانت از دستاوردهای تربیتی، فرهنگی و اجتماعی نظام جمهوری اسلامی ایران توسط محققان جهت اجرا در آموزش و پرورش به منصه ظهور برسد. یافته های حاصل از پژوهش، نشان داد که بدون توجه به احساس دلبستگی فرد به جامعه و حس نوع دوستی و خیر رساندن به دیگران، برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های تربیتی، آموزشی، فرهنگی و اجتماعی، فاقد هرگونه پشتوانه اجرایی خواهد بود. زیرا اجرای برنامه ها و کارآمدی امور خیر و نیکوکاری در آموزش و پرورش، متضمن علاقه مردم به تداوم حیات اجتماعی و همبستگی در جامعه خواهد بود. در نتیجه، اگر در جامعه هرکس به فکر خود باشد، سازگاری، همبستگی و وحدت اجتماعی از بین خواهد رفت و افراد جامعه در جهت حفظ و پایه ریزی ارزشی رفتارهای نیکوکارانه تلاش نخواهند کرد.

Keywords:

امورخیر , نیکوکاری , تربیت خیر , الگوی کارآمد , نظام آموزش و پرورش