ارزیابی پایداری محلات شهری با استفاده از مدلهای کمی مطالعه موردی: خلیل شهر

مسایل و مشکلات موجود در شهرها نشانگر عدم تحقق مشخصههای پایداری در آنهاست. به علت تمرکز پیوسته رو به رشد جمعیت و فعالیتهای اقتصادی در مراکز شهری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، پایداری توسعه شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. شهر خلیل شهر با برخورداری از پتانسیلهای طبیعی و منابع معدنی فرصتهای زیادی را برای توسعه پایدار پیشرو دارد. لذا هدف اصلی این تحقیق، ارزیابی شاخصهای توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهر خلیل شهر با استفاده از شاخص ترکیبی توسعه انسانی (HDI (و تاپسیس (TOPSIS (سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS (میباشد. به همین منظور برای دستیابی به شاخصهای توسعه منطقه مورد مطالعه، امکانات و تسهبلات زیربنایی و روبنایی، رفاهی، تجاری و غیره موجود در سطح این شهر در سه گروه شاخصهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی تقسیمبندی شده و سپس با استفاده از مدل شاخص توسعه انسلنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی میباشد. اطلاعات اولیه از طریق روش اسنادی گردآوری شد. بر اساس یافتههای تحقیق، نتایج نشان داد که، محلههای کشیرخیل، گت زمین، عموزادمحله، رباط، رکاوند و علمدارمحله در سطح نیمه برخوردار و محلههای کلاک، مالیکلا و ملامحله در سطح برخوردار قرار دارند.

Keywords:

پایداری محلات شهری , مدل شاخص توسعه انسانی HDI , تاپسیس TOPSIS , سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS , خلیل شهر