اولویت دهی به خودروهای حمل و نقل همگانی، تحقق توسعه پایدار شهری

بخش حمل و نقل در ایران در حدود 35% از مصرف کل انرژی و نزدیک به 70% از سوخت کل نفت را شامل می شود. از طرفی اتوبوس های تندرو در بخش حمل و نقل عمومی ماهیانه 7میلیون لیتر سوخت جهت انجام فعالیت های خود مصرف می کنند.تقاطعات جزو اجزای مهم و وسیعی از شبکه حمل و نقل بوده و نقش مهمی را در جابجایی وسایل نقلیه ایفا می کنند. خودروهای حمل و نقل همگانی با هدف جابجایی تعداد زیادی از مسافران در مناطق پر جمعیت طراحی شده اند، به همین خاطر بسیاری معتقدند که اولویت دهی در تقاطعات باید به خودروهای حمل و نقل همگانی داده شود. با تنظیم کردن چراغ های راهنمایی مطابق با زمان رسیدن اتوبوس ها به تقاطعات، تاخیری که خودروهای حمل ونقل همگانی با آن روبه رو می شوند کاهش می یابد و در نتیجه سطح سرویس افزایش می یابد؛ به این فرآیند، سیستم اولویت دهی به خودروهای حمل ونقل همگانی در تقاطعات چراغ دار گفته می شود.در این مقاله به بررسی این سیستم و نمونه کارهای انجام شده در دنیا پرداخته می شود و اینکه این سیستم چه مزایا و معایبی را با خود به همراه داشته است

Keywords:

حمل و نقل همگانی , توسعه پایدار , اولویت دهی به خودروهای حمل و نقل همگانی