بررسی برخی از تغییرات زیستی در خاک های گچی و آهکی در جنوب استان گیلان

تنفس و زیتوده میکروبی از مهمترین ویژگی ها و شاخص ها در تحول و تکوین خاک و فرآیندهای مهم اکوسیستم نظیرچرخه جهانی کربن، چرخه عناصر غذایی و اصلاح زیستی به شمار می آیند. اکثر خاک های ایران خاک های جوان هستندیعنی منشا گرفته از نوع سازندهای موجود می باشند. این مطالعه در ناحیه جنوب گیلان بر روی خاک های تشکیل یافتهروی سازندهای آهکی و گچی صورت گرفته است. رژیم رطوبتی منطقه اریدیک و رژیم حرارتی آن ترمیک می باشد. پساز بررسی نقشه های زمین شناسی و مطالعات صحرایی، از نقاط مورد نظر به صورت کاملا تصادفی از سه نقطه در دوموقعیت شیب در افق سطحی و زیر سطحی نمونه برداری انجام شد. آزمایشهای pH و EC ، کربن آلی، نیتروژن، تنفسمیکروبی و کربن زیتوده روی نمونه ها انجام شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که در خاک های گچی میزان تنفسمیکروبی و کربن زیتوده مقادیر بالاتری نسبت به خاکهای سازند آهکی دارد. این امر به علت وجود مقادیر بالاتر کربنآلی (در واقع ماده آلی) بود. مقادیر نیتروژن نیز همانند مقادیر کربن آلی در سازند گچی بیشتر از سازند آهکی بود. تفاوتمعنی داری در مقادیر pH مشاهده نشده است. با توجه به مقدار بالاتر EC در سازند گچی و عدم پوشش گیاهی در منطقهمورد مطالعه احتمالا باد می تواند عامل اصلی انتقال ذرات آلی و تغییرات زیستی در منطقه باشد.

Keywords:

اریدیک , تنفس میکروبی , کربن زیتوده , خاکهای آهکی , خاکهای گچی , جنوب گیلان