بررسی انسان کامل در مثنوی بر اساس تمثیل، داستان، تشبیه

انسان های برتر از نظر معنوی را انسان کامل می دانیم. انسانی که با فنای در حق به حقرسیده است و خلیفه الله روی زمین هسنند چنین انسان هایی در هر دوره ای وجوددارند و عالم هستی با وجود آنها پایدار است در حقیقت انسان کامل تجلی کامل اسماءالهی است که در عالم هستی تجلی می کند و ما افراد عامی جز همین شکل و شمایلظاهری و یک سری خصیصه های معنوی و روحی چیز بیشتری را از انسان کامل تصورنمی کنیم، اما نگاه مولانا و دیگر عرفان بزرگ که با علم حصولی و علم لدنی وجودقدسی آن ها را شناخنه اند نگاه حقیقی به وجود آن هاست. مولوی بقا آوردن ابیاتی درقالب تمثیل، داستان، تشبیه، جهان بینی خاصی را از انسان کامل عرضه می دارد و چنانوجود ملکوتی انسان کامل را عنیت می بخشد که برای افراد عادی کاملا ملموس ومحسوس می گردد. و با اسنفاده از تمثیل و تشبیهای ملموس و قریب به ذهن وجودقدسی انسان کامل را توصیف می کند. دراین مقاله، درحقیقت بیان تصویرپردازیمولوی و نمود انسان کامل در این سه آینه تمثیل ، داستان و تشبیه بررسی شده است.

Keywords:

انسان کامل , مثنوی , مولوی , تمثیل , تشبیه