بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و شادمانی در میان دانش آموزان پایه سوم دبیرستان های دولتی شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و شادمانی به روش تحلیل مسیر در میان دانش آموزان پایه سوم دبیرستان های دولتی شیراز انجام شد. برای این منظور 387 نفر از دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال تحصیلی (92-93) به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسش نامه خودگزارشی متشکل از مقیاس شادکامی آکسفورد (1990) ، جهت گیری مذهبی آلپورت (1967) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، کجی و کشیدگی) برای توصیف وضعیت آزمودنی ها در متغیرهای مورد مطالعه و شاخص های آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و روش تحلیل مسیر) استفاده شده است. به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد، جهت گیری مذهبی درونی بر شادمانی دارای اثر مستقیم، معنادار و مثبت می باشد. و جهت گیری مذهبی درونی بر شادمانی دارای اثر غیر مستقیم، معنادار و منفی است.

Keywords:

جهت گیری مذهبی , شادمانی