بررسی یادگیری خودتنظیم دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی دوره دوم متوسطه ناحیه پنج مشهد در سال تحصیلی 95-94

هدف پژوهش حاضر مقایسه یادگیری خودتنظیم دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی دوره ی دوم متوسطه ناحیه پنج مشهد در سال تحصیلی 95-94 می باشد و مفروض است بین یادگیری خودتنظیم دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. لذا برای اثبات فرضیه از روش تحقیق میدانی از نوع پیمایشی استفاده شده است و جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی ناحیه پنج شهر مشهد می باشد، با توجه به حجم جامعه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده است حجم نمونه مطابق جدول مورگان انتخاب شد. نمونه آماری شامل 152 دانش آموزمدرسه هوشمندو 359 دانش آموزمدرسه عادی بوده است برای سنجش فرضیه از روش پرسشنامه های خودتنظیمی دریادگیری بوفارد استفاده گردید که روایی آن توسط اساتید علوم تربیتی وپایایی از طریق آلفای کرونباخ 0.89 تایید شده است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی نمونه های مستقل تحلیل شدند. پس از انجام آزمون و بررسی و تحلیل داده ها، نتایج بدست آمده نشانگرتایید فرضیه است یعنی یادگیری خودتنظیم در مدارس هوشمند از میانگین بالاتری نسبت به مدارس عادی برخوردار است. به عبارتی بین یادگیری خودتنظیم دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. در این مقاله ازدیدگاه نظری زیمرمن استفاده شده است .

Keywords:

یادگیری خودتنظیم , مدارس هوشمند , مدارس عادی , فاوا